با توسعه فناوری دوربین های بدون آینه، تمایز بین دستگاه های عکاسی و دوربین های فیلمبرداری بیشتر مبهم شده است. امروزه تعداد زیادی دوربین عکاسی بدون آینه وجود دارد که می‌توانند فیلمبرداری کنند که با استاندارد ابزارهای ویدیویی حرفه‌ای قابل مقایسه است.

در این راهنما، فناوری‌ها و ویژگی‌های کلیدی دوربین‌های عکاسی/ویدئوی هیبریدی امروزی را توضیح خواهیم داد تا به شما در تصمیم‌گیری درست برای خرید کمک کند.

قیمت

همه دوربین ها هزینه زیادی دارند.

در تجربه من، ساده ترین رویکرد برای بودجه بندی دوربین، ارائه یک پنجره قیمت باریک است. اگر فکر می کنید می خواهید کمتر از ۱۰۰۰ دلار خرج کنید، غرق در انتخاب خواهید شد، اما اگر محدوده ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ دلار را هدف قرار دهید، گزینه های شما بسیار قابل کنترل تر خواهند بود.

در حالی که در حال بررسی بودجه دوربین خود هستید، در نظر بگیرید که چه لوازم جانبی دیگری ممکن است نیاز داشته باشید یا بخواهید. تمام بودجه خود را صرف یک بدنه دوربین بدون لنز نکنید. و بسته به نوع عکاسی که قصد انجام آن را دارید، ممکن است بخواهید سه پایه، فلاش خارجی، باتری های اضافی و کارت های حافظه تهیه کنید.

انواع دوربین

اکنون که بودجه خود را تعیین کرده اید، زمان آن رسیده است که بفهمید کدام نوع دوربین برای شما مناسب است.

به طور کلی، شما چهار گزینه اصلی دارید:

۱.دوربین کامپکت

۲.دوربین ورزشی(اکشن)

۳.دوربین های DSLR

۴.دوربین های بدون آینه

سنسور

هنگامی که نوع دوربین را انتخاب کردید، باید نحوه مقایسه سنسورهای مختلف را بدانید که به ۲ روش کلیدی تقسیم میشود:

۱.اندازه

۲.وضوح (مگاپیکسل)

۱.اندازه سنسور

هرچه سنسور بزرگتر باشد، کیفیت تصویر بهتر است به همین دلیل، سنسورهای بزرگ معمولاً گران هستند و همچنین تمایل دارند به جای مبتدیان، به دست حرفه ای ها راه پیدا کنند.

در واقع، بزرگترین سنسورهای مصرف کننده به عنوان فول فریم شناخته می شوند و به اندازه یک نگاتیو ۳۵ میلی متری هستند. اما اکثر دوربین های موجود در بازار دارای سنسورهای کوچکتر از فول فریم هستند. معمولاً به آنها برش داده شده یا APS-C گفته می شود. سپس سنسورهای کوچک‌تری وجود دارند که به عنوان چهار سوم شناخته می‌شوند و حتی سنسورهای کوچک‌تر (اگرچه وقتی به زیر چهار سوم رسیدید، منحصراً به دوربین‌های فشرده و بریج نگاه خواهید کرد).

اگر هدف اصلی شما گرفتن تصاویر واضح و تمیز است، پس توصیه می‌کنم حداقل یک سنسور چهار سوم بخرید (گزینه‌های APS-C و حتی گزینه‌های فول فریم اقتصادی را در نظر بگیرید). گفته می‌شود، سنسورهای بزرگ‌تر با بدنه‌های دوربین بزرگ‌تر مطابقت دارند، بنابراین یک سنسور کوچک‌تر معاوضه‌ای است که ارزش آن را دارد، به خصوص اگر قصد دارید مرتب سفر کنید یا دوست دارید یک دوربین در جیب خود داشته باشید.

توجه داشته باشید که سنسورهای بزرگتر اغلب مگاپیکسل بیشتری ارائه می دهند که در بخش بعدی به اهمیت آن می پردازم.

۲.وضوح(Resolution)

این روزها دوربین‌های با مگاپیکسل بالا همه‌گیر شده‌اند. شما دوربین هایی مانند Canon EOS R5 و Nikon Z7 II با کیفیت ۴۵ مگاپیکسل، Sony a7R IV به وضوح ۶۱ مگاپیکسل و صحبت از یک مدل ۸۰+ مگاپیکسلی از Canon دارید.

اما این همه مگاپیکسل چه چیزی به شما کمک می کند؟ دو چیز: چاپ بزرگ و برش عرض جغرافیایی.

به عبارت دیگر، یک دوربین ۶۱ مگاپیکسلی به شما امکان می‌دهد تا پرینت‌های غول‌پیکر با جزئیات بسیار زیاد تولید کنید، یا به شما اجازه می‌دهد سوژه‌تان را برای یک نمای بزرگ‌نمایی شده برش دهید.

متأسفانه، تعداد مگاپیکسل بالاتر با چندین اشکال قابل توجه همراه است. به عنوان مثال، مگاپیکسل های بیشتر تمایل به کاهش قابلیت های ISO بالا دارند تا در نور کم، تصاویری پر سر و صدا و آشفته بگیرید. همچنین رزولوشن مستقیماً با اندازه فایل مرتبط است، بنابراین کارت حافظه و هارد رایانه خود را با دوربینی با وضوح بالا بسیار سریعتر پر می کنید.

قبل از اینکه بیرون بروید و آن دوربین ۴۰+ مگاپیکسلی را بخرید، از خود بپرسید: آیا واقعاً به این تعداد مگاپیکسل نیاز دارم؟ گاهی اوقات کم کردن ارزش دارد!

انتخاب لنز

یک سنسور فقط به اندازه لنزی که در مقابل آن قرار می دهید خوب است. اگر لنز شما تار است، پس می‌توانید بهترین حسگر جهان را داشته باشید، اما عکس‌های شما نیز تار می‌شوند.

محدوده زوم مدل‌های مختلف را مقایسه کنید. از خود بپرسید: چقدر زوم نیاز دارم؟ برخی از لنزها طیف وسیعی را پوشش می دهند و بنابراین می توانند بسیاری از ژانرهای عکاسی از مناظر گرفته تا پرندگان و هر چیزی را که بین آنها وجود دارد، انجام دهند. لنزهای دیگر دارای محدوده زوم محدودتری هستند که بسته به علایق شما ممکن است خوب باشد یا ممکن است مشکل ساز شود.